Τί είναι η εκκολπωματίτιδα;

Πρόκειται για φλεγμονή στο παχύ έντερο (συχνότερα στο σιγμοειδές), λόγω της απόφραξης των εκκολπωμάτων με κοπρανώδες περιεχόμενο και υπερανάπτυξης μικροβίων. Δημιουργείται μια μικρορήξη στο τοίχωμα του εκκολπώματος με αποτέλεσμα την επέκταση της λοίμωξης στους πέριξ του εντέρου ιστούς. 

Η νόσος προσβάλλει το 15-25% των ασθενών με εκκολπώματα.

 

Πώς εκδηλώνεται η εκκολπωματίτιδα;

Τα κύρια συμπτώματα είναι:

-οξύ άλγος στην αριστερή κάτω κοιλία

-φούσκωμα στην κοιλιά (μετεωρισμός)

-διαταραχές των κενώσεων, συνήθως δυσκοιλιότητα

-πυρετός, ναυτία, έμετος, κακουχία

 

Πώς θα γίνει η διάγνωση της νόσου;

Η διάγνωση της εκκολπωματίτιδας απαιτεί έναν πλήρη κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο που θα θέσει την υπόνοια της νόσου. 

Ωστόσο για την ακριβή διάγνωση ο ασθενής υποβάλλεται σε αξονική τομογραφία κοιλίας, η οποία μας δίνει πληροφορίες για την ακριβή εντόπιση, την έκταση και τον βαθμό βαρύτητας της φλεγμονής.

Η κολονοσκόπηση δεν πραγματοποιείται στην οξεία φάση διότι υπάρχει κίνδυνος διάτρησης του εντέρου. Συστήνουμε όμως στον ασθενή ένα μήνα μετά το οξύ επεισόδιο να ελέγξει το παχύ έντερο με κολονοσκόπηση  για να αποκλείσουμε την περίπτωση συνύπαρξης κακοήθους όγκου. 

 

Ποιες είναι οι πιο σοβαρές επιπλοκές της εκκολπωματίτιδας;

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκκολπωματίτιδα είναι μια πολύ επικίνδυνη παθολογική οντότητα και στο 25% των περιπτώσεων  εκδηλώνεται στην οξεία της  μορφή (επιπλεγμένη νόσος). 

Στην οξεία μορφή μπορεί να εμφανιστούν οι παρακάτω επιπλοκές:

-Ενδοκοιλιακό απόστημα, μετά από ρήξη του εκολπώματος και ανάπτυξη ευρείας φλεγμονής πέριξ αυτού.

-Περιτονίτιδα, δηλαδή ελεύθερη διάτρηση του εντέρου και έξοδο κοπρανώδους ή πυώδους  περιεχομένου στην κοιλιακή χώρα.

-Συρίγγιο μεταξύ του φλεγμαίνοντος εντέρου και κάποιου γειτονικού οργάνου (π.χ. ουροδόχος κύστη, κόλπος)

– Στένωση του αυλού παχέος εντέρου, ύστερα από επαναλαμβανόμενα επεισόδια εκκολπωματίτιδας.

 

Υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης κακοήθειας εξαιτίας της εκκολπωματίτιδας;

Όχι, δεν υπάρχει τέτοια συσχέτιση!

Ωστόσο μπορεί να συνυπάρχουν οι δύο νόσοι σε ένα σχετικά μικρό ποσοστό ασθενών. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να υποβάλλονται σε κολονοσκόπηση ένα μήνα μετά το οξύ επεισόδιοεκκολπωματίτιδας.

 

Ποια είναι η θεραπεία της νόσου σε ένα οξύ επεισόδιο εκκολπωματίτιδας;

Αρχικά ο ασθενής αντιμετωπίζεται συντηρητικά, δηλαδή διακόπτεται η από του στόματος σίτιση και χορηγούνται ορός, αντιβιοτική ενδοφλέβια αγωγή, παυσίπονα, αντιπυρετικά και τίθεται σε στενή παρακολούθηση. Μόλις η φλεγμονή υποχωρήσει συνήθως μετά τη ν πάροδο 4 ημερών αρχίζει η σταδιακή σίτιση του ασθενούς .

 Αν η κατάσταση του ασθενούς δεν βελτιωθεί τότε θα πρέπει να οδηγηθεί στο χειρουργείο. 

Ωστόσο όταν ο ασθενής κατά την αρχική του διάγνωση, διαπιστωθεί ότι παρουσιάζει περιτονίτιδα λόγω ελεύθερης ρήξης του εντέρου, τότε χρειάζεται επειγόντως χειρουργική επέμβαση.

 

Σε ποιες περιπτώσεις χρειάζεται προγραμματισμένη  χειρουργική επέμβαση;

Όταν ο ασθενής παρουσιάζει επιπλεγμένηεκκολπωματίτιδα (απόστημα, συρίγγιο, στένωση του εντέρου, αιμορραγία) κατά την αρχική του νοσηλεία, τότε μετά την συντηρητική αγωγή θα πρέπει να προγραμματιστεί κολονοσκόπηση σε ένα μήνα και στην συνέχεια να ενημερωθεί για την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης, λόγω του κινδύνου υποτροπής της νόσου.

Επιπλέον σε περιπτώσεις επαναλαμβανόμενων επεισοδίων ήπιας εκκολπωματίτιδας που επηρεάζουν την καθημερινότητα του ασθενούς  θα πρέπει να συσταθεί η χειρουργική επέμβαση.

 

Σε τι συνίσταται η χειρουργική επέμβαση;

Στόχος του χειρουργείου είναι να αφαιρεθεί το τμήμα του παχέος εντέρου που φέρει τα περισσότερα εκκολπώματα, δηλαδή στις περισσότερες περιπτώσεις το σιγμοειδές. 

Αν η επέμβαση πραγματοποιείται σε επείγουσα φάση (π.χ . διάτρηση εντέρου-περιτονίτιδα)  τότε θα πρέπειμετά την εκτομή του σιγμοειδούς  να γίνει προσωρινή κολοστομία, διότι η ένωση του εντέρου μπορεί να είναι επισφαλής. Σε δεύτερο χρόνο (μετά πάροδο 3 μηνών) ακολουθεί δεύτερη χειρουργική επέμβαση σύγκλισης της κολοστομίας και αποκατάστασης της συνέχειας του εντέρου.

Αν η επέμβαση πραγματοποιηθεί  προγραμματισμένα τότε μετά την εκτομή του σιγμοειδούς ακολουθεί η ένωση του εντέρου στο ίδιο χειρουργείο.

 

Μπορεί να γίνει το χειρουργείο με την λαπαροσκοπική μέθοδο;

Πράγματι σήμερα η λαπαροσκοπική χειρουργική προσφέρει στον άρρωστο πολλά πλεονεκτήματα όσον αφορά την μετεγχειρητική του αποκατάσταση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πλέον μπορεί να εφαρμοστεί  λαπαροσκόπηση και στην  επείγουσα χειρουργική θεραπεία του ασθενούς με θεαματικά αποτελέσματα.

Ο χρόνος νοσηλείας μειώνεται σημαντικά (κατά μέσο όρο η ενδονοσοκομειακή νοσηλεία μετά το χειρουργείο διαρκεί 5 ημέρες).

Ο χειρουργημένος μπορεί να περπατήσει την επόμενη του χειρουργείου, χωρίς να αισθάνεται ιδιαίτερο μετεγχειρητικό πόνο.

Η όλη επέμβαση πραγματοποιείται με  5 μικρές τομές στην κοιλιακή χώρα , οπότε υπάρχει ελάχιστος κίνδυνος για μετεγχειρητική εμφάνιση κήλης ή φλεγμονής στην τομή και  το τελικό  αισθητικό αποτέλεσμα είναι  βέλτιστο.